Alaganavar Arumaiyanavar
அழகானவர் அருமையானவர்
இனிமையானவர்
மகிமையானவர் மீட்பரானவர்
அவர் இயேசு இயேசு இயேசு

சேனைகளின் கர்த்தர் நம் மகிமையின் ராஜா
என்றும் நம்மோடிருக்கும் இம்மானுவேலர்
இம்மட்டும் இனிமேலும் எந்தன் நேசர்
என்னுடையவர் என் ஆத்ம நேசரே

கன்மலையும் கோட்டையும்
துணையுமானவர்- ஆற்றித்
தேற்றிக் காத்திடும் தாயுமானவர்
என்றென்றும் நடத்திடும் எந்தன் ராஜா
என்னுடையவர் என் நேச கர்த்தரே

கல்வாரி மேட்டிலே கொல்கதாவிலே
நேசர் இரத்தம் சிந்தியே என்னை மீட்டார்
பாசத்தின் எல்லைதான் இயேசுராஜா
என்னுடையவர் என் அன்பு இரட்சகர்

Alaganavar Arumaiyanavar Inimaiyaanavar
Makimaiyaanavar Meetparaanavar
Avar Yesu Yesu Yesu

Senaikalin Karththar Nam Makimaiyin Raajaa
Entum Nammotirukkum Immaanuvaelar
Immattum Inimaelum Enthan Naesar
Ennutaiyavar En Aathma Naesarae

Kanmalaiyum Kottaiyum
Thunnaiyumaanavar- Aattith
Thaettik Kaaththidum Thaayumaanavar
Ententum Nadaththidum Enthan Raajaa
Ennutaiyavar En Naesa Karththarae

Kalvaari Maettilae Kolkathaavilae
Naesar Iraththam Sinthiyae Ennai Meettar
Paasaththin Ellaithaan Yesuraajaa
Ennutaiyavar En Anpu Iratchakar

En Manathu Thudikuthu
என் மனது துடிக்குது
குலை பதைத்து நோகும்
தெய்வ மைந்தனின் சவம்
கல்லறைக்குப் போகும்

ஆ அவரே மரத்திலே
அறையப்பட்டிறந்தார்
கர்த்தர்தாமே பாவியின்
சாபத்தைச் சுமந்தார்

என் பாவத்தால் என் தீங்கினால்
இக்கேடுண்டாயிருக்கும்
ஆகையால் என்னுள்ளத்தில்
தத்தளிப்பெடுக்கும்

என் ஆண்டவர் என் ரட்சகர்
வதைந்த மேனியாக
ரத்தமாய்க் கிடக்கிறார்
என் ரட்சிப்புக்காக

வெட்டுண்டோரே ஆ உம்மையே
பணிந்தென் ஆவி பேணும்
ஆகிலும் என் நிமித்தம்
நான் புலம்பவேணும்

குற்றமற்ற கர்த்தாவுட
அனலாம் ரத்தம் ஊறும்
மனஸ்தாபமின்றி ஆர்
அதைப் பார்க்கக்கூடும்

ஆ இயேசுவே என் ஜீவனே
நீர் கல்லறைக்குள்ளாக
வைக்கப்பட்டதைத் தினம்
நான் சிந்திப்பேனாக

நான் மிகவும் எந்நேரமும்
என் மரணநாள் மட்டும்
என் கதியாம் இயேசுவே
உம்மை வாஞ்சிக்கட்டும்

En Manathu Thudikuthu
Kulai Pathaiththu Nnokum
Theyva Mainthanin Savam
Kallaraikkup Pokum

Aa Avarae Maraththilae
Araiyappattiranthaar
Karththarthaamae Paaviyin
Saapaththaich Sumanthaar

En Paavaththaal En Theenginaal
Ikkaedunndaayirukkum
Aakaiyaal Ennullaththil
Thaththalippedukkum

En Aanndavar En Ratchakar
Vathaintha Maeniyaaka
Raththamaayk Kidakkiraar
En Ratchippukkaaka

Vettunntoorae Aa Ummaiyae
Panninthen Aavi Paenum
Aakilum En Nimiththam
Naan Pulampavaenum

Kuttamatta Karththaavuda
Analaam Raththam Oorum
Manasthaapaminti Aar
Athaip Paarkkakkoodum

Aa Yesuvae En Jeevanae
Neer Kallaraikkullaaka
Vaikkappattathaith Thinam
Naan Sinthippaenaaka

Naan Mikavum Ennaeramum
En Marananaal Mattum
En Kathiyaam Yesuvae
Ummai Vaanjikkattum

Nenjame Getsemanekku Nee
1. நெஞ்சமே, கெத்சேமனேக்கு நீ நடந்து வந்திடாயோ?
சஞ்சலத்தால் நெஞ்சுருகித் தயங்குகின்றார் ஆண்டவனார்.

2. ஆத்துமத்தில் வாதை மிஞ்சி, அங்கலாய்த்து வாடுகின்றார்,
தேற்றுவார் இங்காருமின்றித், தியங்குகின்றார் ஆண்டவனார்.

3. தேவ கோபத் தீச்சூளையில் சிந்தை நொந்து வெந்துருகி
ஆவலாய்த் தரையில் வீழ்ந்து அழுது ஜெபம் செய்கின்றாரே.

4. அப்பா பிதாவே, இப்பாத்ரம் அகலச்செய்யும் சித்தமானால்,
எப்படியும் நின் சித்தம்போல் எனக்காகட்டும் என்கின்றாரே.

5. இரத்த வேர்வையால் தேகம் மெத்த நனைந்திருக்குதே.
குற்றம் ஒன்றும் செய்திடாத கொற்றவர்க்கிவ் வாதை ஏனோ?

6. வானத்திலிருந்தோர் துதன் வந்தவரைப் பலப்படுத்தத்
தான் சஞ்சலத்தோடு முழந்தாள் நின்று வேண்டுகின்றார்.

7. தாங்கொணா நித்திரைகொண்டு தன்சீஷர்கள் உறங்கிவிழ
ஆங்கவர் தனித்திருந்து அங்கலாய்த்து வாடுகின்றார்.

1. Nenjamae, Kethsemanaekku Nee Nadanthu Vanthidaayaeா?
Sanjalaththaal Nenjurukith Thayangukintar Aanndavanaar.

2. Aaththumaththil Vaathai Minji, Angalaayththu Vaadukintar,
Thaettuvaar Ingaarumintith, Thiyangukintar Aanndavanaar.

3. Thaeva Kaeாpath Theechailaiyil Sinthai Nenthu Venthuruki
Aavalaayth Tharaiyil Veelnthu Aluthu Jepam Seykintarae.

4. Appaa Pithaavae, Ippaathram Akalachcheyyum Siththamaanaal,
Eppatiyum Nin Siththampol Enakkaakattum Enkintarae.

5. Iraththa Vaervaiyaal Thaekam Meththa Nanainthirukkuthae.
Kuttam Ontum Seythidaatha Keாttavarkkiv Vaathai Aeno?

6. Vaanaththilirunthoor Thuthan Vanthavaraip Palappaduththath
Thaan Sanjalathoodu Mulanthaal Nintu Vaenndukintar.

7. Thaangonnaa Niththiraikondu Thanseesharkal Urangivila
Aangavar Thaniththirunthu Angalaayththu Aaadukintar.

Iratham Kayam Kuthum
இரத்தம் காயம் குத்தும்
நிறைந்து நிந்தைக்கே
முள் கிரீடத்தாலே சுற்றும்
சூடுண்ட சிரசே
முன் கன மேன்மை கொண்ட
நீலச்சை காண்பானேன்
ஐயோ வதைந்து நொந்த
உன்முன் பணிகிறேன்

நீர் பட்ட வாதை யாவும்
என் பாவப் பாரமே
இத்தீங்கும் நோவும் சாவும்
என் குற்றம் கர்த்தரே
இதோ நான் என்றுஞ் சாக
நேரஸ்தன் என்கிறேன்
ஆனாலும் நீர் அன்பாக
என்னைக் கண்ணோக்குமேன்

நீர் என்னை உமதாடாய்
அறியும் மேய்ப்பரே
முன் ஜீவன் ஊறும் ஆறாய்
என் தாகம் தீர்த்தீரே
நீர் என்னைப் போதிப்பிக்க
அமிர்தம் உண்டேனே
நீர் தேற்றரவளிக்க
பேரின்பமாயிற்றே

உம்மண்டை இங்கே நிற்பேன்
என்மேல் இரங்குமேன்
விண்ணப்பத்தில் தரிப்பேன்
என் கர்த்தரை விடேன்
இதோ நான் உம்மைப் பற்றி
கண்ணீர் விட்டண்டினேன்
மரிக்கும் உம்மைக் கட்டி
அணைத்துக் கொள்ளுவேன்

என் ஏழை மனதுக்கு
நீர் பாடுபட்டதே
மகா சந்தோஷத்துக்கு
பலிக்கும் மீட்பரே
என் ஜீவனே நான் கூடி
இச்சிலுவையிலே
உம்மோடென் கண்ணை மூடி
மரித்தால் நன்மையே

நான் உம்மைத் தாழ்மையாக
வணங்கி நித்தமே
நீர் பட்ட கஸ்திக்காக
துதிப்பேன் இயேசுவே
நான் உம்மில் ஊன்றி நிற்க
சகாயராயிரும்
நான் உம்மிலே மரிக்க
கடாட்சித் தருளும்

என் மூச்சொடுங்கும் அந்த
கடை இக்கட்டிலும்
நீர் எனக்காய் இறந்த
ரூபாகக் காண்பியும்
அப்போ நான் உம்மைப்பார்த்து
கண்ணோக்கி நெஞ்சிலே
அணைத்துக்கொண்டு சாய்ந்து
தூங்குவேன் இயேசுவே

Iratham Kaayam Kuthum
Nirainthu Ninthaikkae
Mul Kireedaththaalae Suttum
Soodunnda Sirase
Mun Kana Maenmai Konnda
Neelachai Kaannpaanaen
Aiyo Vathainthu Nontha
Unmun Pannikiraen

Neer Patta Vaathai Yaavum
En Paavap Paaramae
Iththeengum Nnovum Saavum
En Kuttam Karththarae
Itho Naan Entunj Saaka
Naerasthan Enkiraen
Aanaalum Neer Anpaaka
Ennaik Kannnnokkumaen

Neer Ennai Umathaadaay
Ariyum Maeypparae
Mun Jeevan Oorum Aaraay
En Thaakam Theerththeerae
Neer Ennaip Pothippikka
Amirtham Unntaenae
Neer Thaettaravalikka
Paerinpamaayitte

Ummanntai Ingae Nirpaen
Enmael Irangumaen
Vinnnappaththil Tharippaen
En Karththarai Vitaen
Itho Naan Ummaip Patti
Kannnneer Vittanntinaen
Marikkum Ummaik Katti
Annaiththuk Kolluvaen

En Aelai Manathukku
Neer Paadupattathae
Makaa Santhoshaththukku
Palikkum Meetparae
En Jeevanae Naan Kooti
Ichchiluvaiyilae
Ummoden Kannnnai Mooti
Mariththaal Nanmaiyae

Naan Ummaith Thaalmaiyaaka
Vanangi Niththamae
Neer Patta Kasthikkaaka
Thuthippaen Yesuvae
Naan Ummil Oonti Nirka
Sakaayaraayirum
Naan Ummilae Marikka
Kadaatchith Tharulum

En Moochodungum Antha
Katai Ikkattilum
Neer Enakkaay Irantha
Roopaakak Kaannpiyum
Appo Naan Ummaippaarththu
Kannnnokki Nenjilae
Annaiththukkonndu Saaynthu
Thoonguvaen Yesuvae

Yesu Umthainthu Kaayam
இயேசு உமதைந்து காயம்
நோவும் சாவும் எனக்கு
எந்தப் போரிலும் சகாயம்
ஆறுதலுமாவது
உம்முடைய வாதையின்
நினைவு என் மனதின்
இச்சை மாளுவதற்காக
என்னிலே தரிப்பதாக

லோகம் தன் சந்தோஷமான
நகர வழியிலே
என்னைக் கூட்டிக்கொள்வதான
மோசத்தில் நான் இயேசுவே
உமது வியாகுல
பாரத்தைத் தியானிக்க
என் இதயத்தை அசையும்
அப்போ மோசங்கள்கலையும்

எந்தச் சமயத்திலேயும்
உம்முடைய காயங்கள்
எனக்க நுகூலம் செய்யும்
என்பதே என் ஆறுதல்
ஏனெனில் நீர் எனக்கு
பதிலாய் மரித்தது
என்னை எந்த அவதிக்கும்
நீங்கலாக்கி விடுவிக்கும்

நீர் மரித்ததால் ஓர்க்காலும்
சாவை ருசிபாரேனே
இதை முழு மனதாலும்
நான் நம்பட்டும் இயேசுவே
உமது அவஸ்தையும்
சாவின் வேதனைகளும்
நான் பிழைக்கிறதற்காக
எனக்குப் பலிப்பதாக

இயேசு உமதைந்துகாயம்
நோவும் சாவும் எனக்கு
எந்தப் போரிலும் சகாயம்
ஆறுதலுமாவது
முடிவில் விசேஷமாய்
என்னை மீட்ட மீட்பராய்
என்னை ஆதரித்தன்பாக
அங்கே சேர்த்துக் கொள் வீராக

Yesu Umathainthu Kaayam
Nnovum Saavum Enakku
Enthap Porilum Sakaayam
Aaruthalumaavathu
Ummutaiya Vaathaiyin
Ninaivu En Manathin
Ichai Maaluvatharkaaka
Ennilae Tharippathaaka

Lokam Than Santhoshamaana
Nakara Valiyilae
Ennaik Koottikkolvathaana
Mosaththil Naan Yesuvae
Umathu Viyaakula
Paaraththaith Thiyaanikka
En Ithayaththai Asaiyum
Appo Mosangalkalaiyum

Enthach Samayaththilaeyum
Ummutaiya Kaayangal
Enakka Nukoolam Seyyum
Enpathae En Aaruthal
Aenenil Neer Enakku
Pathilaay Mariththathu
Ennai Entha Avathikkum
Neengalaakki Viduvikkum

Neer Mariththathaal Orkkaalum
Saavai Rusipaaraenae
Ithai Mulu Manathaalum
Naan Nampattum Yesuvae
Umathu Avasthaiyum
Saavin Vaethanaikalum
Naan Pilaikkiratharkaaka
Enakkup Palippathaaka

Yesu Umathainthukaayam
Nnovum Saavum Enakku
Enthap Porilum Sakaayam
Aaruthalumaavathu
Mutivil Viseshamaay
Ennai Meetta Meetparaay
Ennai Aathariththanpaaka
Angae Serththuk Kol Veeraaka

Ullam Ellam Uruguthaiya
உள்ளம் எல்லாம் உருகுதய்யா உந்தன்
அன்பை நினைக்கையிலே

தன்னாலே கண்ணு கலங்குது
கர்த்தாவே உம்மை நினைக்குது

இந்த தெள்ளுப் பூச்சிக்கும்
நல்ல வாழ்க்கையை தந்தீரே – என்னை
நல்லவனாக்கி அல்லையில் வைத்துக் கொண்டீரே

கருவினில் அநாதையானேன்
தெருவினில் நான் கிடந்தேன்
அருகினில் வந்து என்னை
அணைத்த அன்பு தெய்வமே
அற்புதமே அதிசயமே உம்மை
நான் என்றும் மறவேன்

தேற்றிட ஒருவரில்லை
ஆற்றிட யாருமில்லை
தூற்றிட பலருண்டு
சேற்றை வீசும் மனிதருண்டு
ஏற்றிடும் என் விளக்கை
தேற்றும் எந்தன் தெய்வமே
சற்பரனே பொற்பரனே உம்மை
நான் என்றும் துதிப்பேன்

ஊரெல்லாம் சென்றிடுவேன்
உந்தன் நாமம் பறை சாற்றிடுவேன்
தெருவெல்லாம் ஏசுவே என்று
உம் நாமம் உயர்த்திடுவேன்
ஆளுகை செய்யும் என்னை
எந்தன் அன்பு தெய்வமே
உம்மையன்றி இவ்வுலகில்
ஆறுதல் எனக்கு யாருமில்லை

Ullam Ellaam Urukuthayyaa Unthan
Anpai Ninaikkaiyilae

Thannaalae Kannnu Kalanguthu
Karththaavae Ummai Ninaikkuthu

Intha Thellup Poochikkum
Nalla Vaalkkaiyai Thantheerae – Ennai
Nallavanaakki Allaiyil Vaiththuk Konnteerae

Karuvinil Anaathaiyaanaen
Theruvinil Naan Kidanthaen
Arukinil Vanthu Ennai
Annaiththa Anpu Theyvamae
Arputhamae Athisayamae Ummai
Naan Entum Maravaen
Thaettida Oruvarillai

Aattida Yaarumillai
Thoottida Palarunndu
Settrai Veesum Manitharunndu
Aettidum En Vilakkai
Thaettum Enthan Theyvamae
Sarparanae Porparanae Ummai
Naan Entum Thuthippaen

Oorellaam Sentiduvaen
Unthan Naamam Parai Saattiduvaen
Theruvellaam Aesuvae Entu
Um Naamam Uyarththiduvaen
Aalukai Seyyum Ennai
Enthan Anpu Theyvamae
Ummaiyanti Ivvulakil
Aaruthal Enakku Yaarumillai

Kalvari Malaiyoram Vaarum
கல்வாரி மலையோரம் வாரும்
பாவம் தீரும்
செல்வராயன் கிறிஸ்து தியாகேசன் தொங்குறாரே

லோகத்தின் பாவமெல்லாம் ஏகமாய்த் திரண்டு
நொம்பலப் படவைக்க ஐயன்மேல் உருண்டு
தாகத்தால் உடல்வாடிக் கருகியே சுருண்டு
சடலமெலாம் உதிரப் பிரளயம் புரண்டு
சாகின்றாரே நமது தாதா ஜீவதாதா- ஜோதி

ஒண்முடி மன்னனுக்கு முண்முடியாச்சோ
உபகாரம் புரிகரம் சிதையவும் ஆச்சோ
விண்ணிலுலாவும் பாதம் புண்ணாகலாச்சோ
மேனியெல்லாம் வீங்கி விதனிக்கலாச்சோ
மேசையன் அப்பன் கோபம்மேலே இதற்குமேலே -ஜோதி

மலர்ந்த சுந்தரக் கண்கள் மயங்கலுமேனோ
மதுரிக்கும் திருநாவு வறண்டதுமேனோ
தளர்ந்திடா திருக்கைகள் துவண்டதுமேனோ
ஜலத்தில் நடந்த பாதம் சவண்டதுமேனோ
சண்டாளர்கள் நம்மால்தானே நம்மால்தானே -ஜோதி

ரட்சகனை மறந்தால் ரட்சண்யம் இல்லை
நாமக்கிறிஸ்தவர்க்கும் இருபங்கு தொல்லை
பட்சபாதம் ஒன்றும் பரதீசில் இல்லை
பரதீசில் பங்கில்லோர்க்குப் பாடென்றும் தொல்லை
பந்தயத்திலே முந்தப் பாரும் முந்தப் பாரும் -ஜோதி

Kalvaari Malaiyoram Vaarum
Paavam Theerum
Selvaraayan Kiristhu Thiyaakaesan Thonguraarae

Lokaththin Paavamellaam Aekamaayth Thiranndu
Nompalap Padavaikka Aiyanmael Urunndu
Thaakaththaal Udalvaatik Karukiyae Surunndu
Sadalamelaam Uthirap Piralayam Puranndu
Saakintarae Namathu Thaathaa Jeevathaathaa – Jothi

Onnmuti Mannanukku Munnmutiyaachcho
Upakaaram Purikaram Sithaiyavum Aachcho
Vinnnnilulaavum Paatham Punnnnaakalaachcho
Maeniyellaam Veengi Vithanikkalaachcho
Maesaiyan Appan Kopammaelae Itharkumaelae – Jothi

Malarntha Sunthara Kannkal Mayangalumaeno
Mathurikkum Thirunaavu Varanndathumaeno
Thalarnthidaa Thirukkaikal Thuvanndathumaeno
Jalaththil Nadantha Paatham Savanndathumaeno
Sanndaalarkal Nammaalthaanae Nammaalthaanae – Jothi

Ratchakanai Maranthaal Ratchannyam Illai
Naamakkiristhavarkkum Irupangu Thollai
Patchapaatham Ontum Paratheesil Illai
Paratheesil Pangillorkkup Paadentum Thollai
Panthayaththilae Munthap Paarum Munthap Paarum -Jothi